Zaburzenia erekcji e-recepta online
- Spis treści
- Czym są zaburzenia erekcji?
- Jakie są przyczyny zaburzeń erekcji?
- Leczenie zaburzeń erekcji
- Leczenie drugiego rzutu
- Do jakiego lekarza się zgłosić, gdy występują problemy ze wzwodem?
- Jak zapobiegać problemom ze wzwodem?
Zaburzenia erekcji - przyczyny, objawy, leczenie
Zaburzenia erekcji to trudności w uzyskaniu wzwodu lub brak możliwości jego utrzymania. Zazwyczaj dysfunkcja dotyka mężczyzn po 50 r.ż., jednak ostatnio obserwuje się wzrost częstości wśród młodszych mężczyzn.
Czym są zaburzenia erekcji?
Erekcja jest niezbędnym elementem umożliwiającym penetrację podczas stosunku seksualnego. Polega ona na pogrubieniu i wydłużeniu penisa pod wpływem bodźców lub wyobrażeń o charakterze seksualnym. Zazwyczaj trwa od 7 do 13 minut, ale jej jakość i czas trwania uzależnione są w głównej mierze od intensywności stymulantów.
@erecept.pl ♬ Do It To It - ACRAZE
Jakie są przyczyny zaburzeń erekcji?
Jednym z podstawowych problemów mężczyzn w średnim i starszym wieku jest andropauza, czyli ogólnoustrojowe zmiany degeneracyjne związane z naturalnym starzeniem się organizmu. W jej trakcie dochodzi do rozregulowywania się funkcji gruczołów wydzielania wewnętrznego osi podwzgórze-przysadka-jądra oraz postępującego spadku stężenia testosteronu. Prowadzi to do zmniejszenia libido, zaburzeń erekcji oraz problemów z przedwczesnym wytryskiem. Wśród innych zaburzeń hormonalnych, które zdolne są do zakłócania funkcji seksualnych wyróżnia się także zbyt duże stężenie prolaktyny oraz nieprawidłowe wydzielanie hormonów tarczycy. Trudności w uzyskaniu erekcji występują często jako konsekwencja zaburzeń krążenia w przebiegu np. nadciśnienia tętniczego, cukrzycy lub miażdżycy lub zaburzeń funkcjonowania układu nerwowego w przypadku np. udaru mózgu, stwardnienia rozsianego czy urazu rdzenia kręgowego. Także choroby gruczołu krokowego np. łagodny przerost, zapalenie czy zmiana nowotworowa, które dotyczą ponad 50% mężczyzn po 60 r.ż. i 90% po 80 r.ż. wiążą się z dysfunkcjami seksualnymi oraz zmniejszeniem popędu płciowego. Jest to skutkiem zaburzenia równowagi między skurczem i rozkurczem naczyń krwionośnych, która jest podstawą wzwodu prącia, zmian hormonalnych oraz negatywnego wpływu towarzyszących objawów np. bólu okolicy krocza, trudności w oddawaniu moczu, parcia na mocz. Przed rozpoczęciem diagnostyki zaburzeń erekcji należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący przyjmowanych przez mężczyznę leków, gdyż jednym z działań niepożądanych niektórych preparatów są właśnie dysfunkcje seksualne. Szczególnie istotne w tym zakresie są leki na nadciśnienie, leki przeciwdepresyjne i antypsychotyczne. Zaburzenia erekcji mogą mieć też charakter czynnościowy i być konsekwencją niehigienicznego i stresującego trybu życia. Mężczyźni, którzy nie dbają o zrównoważoną dietę, aktywność fizyczną oraz odpowiednie ilości snu są bardziej narażeni na trudności w życiu seksualnym. Negatywnie działają także wszelkiego rodzaju używki np. papierosy, alkohol, narkotyki. Impotencja, szczególnie w młodszym wieku może mieć podłoże psychologiczne. Na życie seksualne w destrukcyjny sposób działają zaburzenia nastroju, lęk przed seksualnością lub ewentualną ciążą, kompleksy dotyczące własnego ciała czy konflikty między partnerami.
Leczenie zaburzeń erekcji
Zaniedbanie jednego z filarów stanowiącego podstawę zdrowego stylu życia powoduje, że inne zaczynają się chwiać. By zwiększyć szansę na satysfakcjonujące życie seksualne należy zadbać o swoje ciało - regularnie uprawiać aktywność fizyczną, stosować zbilansowaną dietę o adekwatnej kaloryczności, zapewnić odpowiednią ilość jakościowo dobrego snu, zrezygnować z używek. Trzeba zadbać także o swój umysł - pielęgnować swoje pasje, znaleźć czas na relaks. Jeśli problem w uzyskaniu satysfakcji seksualnej stanowi właśnie komponenta psychologiczna, warto sięgnąć po poradę seksuologa, skorzystać z terapii dla par lub poddać się psychoterapii. Jeśli jest to konieczne można zastosować odpowiednie leczenie farmakologiczne poprawiające samopoczucie lub łagodzące stany lękowe. Taki ruch nie jest jedynie krokiem do wyleczenia zaburzeń erekcji, a drogą do poprawy samopoczucia i bycia szczęśliwszym człowiekiem. Skoro zaburzenia erekcji są najczęściej konsekwencją innych, ogólnoustrojowych schorzeń, punktem wyjścia ich leczenia jest terapia choroby podstawowej. W chorobach gruczołu krokowego oprócz leczenia farmakologicznego i ewentualnych zabiegów urologicznych korzystnie działa także regularny trening mięśni dna miednicy. Urofizjoterapia poprawia jakość erekcji, ułatwia przepływ moczu oraz zapobiega problemowi nietrzymaniu moczu. W chorobach sercowo-naczyniowych wyrównywanie zaburzeń metabolicznych i ciśnienia tętniczego zapobiega dalszym uszkodzeniom naczyniowym. Jeśli do zaburzeń erekcji lub jakichkolwiek innych dysfunkcji organizmu przyczyniły się choroby endokrynologiczne, oprócz leczenia przyczynowego konieczne jest wyrównywanie poziomu hormonów. Suplementację hormonalną można rozważyć także wtedy, gdy do zaburzeń erekcji doprowadziło obniżenie ilości testosteronu w przebiegu andropauzy. Testosteron już po 2-4 tygodniach terapii poprawia funkcje seksualne, polepsza też ogólne samopoczucie, funkcje umysłowe, stan kości oraz parametry metaboliczne. Hormonalną terapię zastępczą można stosować w formie doustnej, domięśniowej, jednak najwygodniejszą i pozbawioną ogólnoustrojowych działań niepożądanych jest miejscowa postać leku - żel do stosowania na skórę (np. Androtop). Lek przeciwwskazany jest m.in. u osób cierpiących na raka prostaty lub piersi, u mężczyzn mających problem z przepływem moczu. Terapia jest stosunkowo bezpieczna, do najczęstszych działań niepożądanych należy zagęszczenie krwi i zwiększenie ilości czerwonych krwinek, a także ból piersi i powiększenie prostaty. Podstawową grupą leków, którą zna każdy mężczyzna cierpiący na zaburzenia erekcji są inhibitory fosfodiesterazy 5, której najpopularniejszym i najstarszym przedstawicielem jest sildenafil (np. Viagra, tzw. niebieska tabletka). Leki te hamują rozkład substancji odpowiedzialnej za rozszerzanie naczyń krwionośnych i tym samym ułatwiają dopływ krwi do penisa, co skutkuje wydłużeniem czasu i jakości wzwodu. By preparat zadziałał konieczna jest jednak stymulacja seksualna. Leki niewskazane są przy jednoczesnej terapii za pomocą riocyguatu lub nitrogliceryny. Nie zaleca się stosowania w schorzeniach, w których przeciwwskazana jest aktywność fizyczna np. niekontrolowane zaburzenia rytmu serca. Do najczęstszych działań niepożądanych należą zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bóle głowy, zaczerwienienie twarzy, przekrwienie błony śluzowej nosa, bóle mięśniowe. Niebieską tabletkę przyjmuje się na czczo, na godzinę przed zaplanowanym stosunkiem. Czas działania tabletki, podczas którego można podjąć aktywność seksualną to 6 godzin. Nie należy stosować więcej niż 1 tabletki dziennie. Nowszymi przedstawicielami inhibitorów 5 fosfodiesterazy są tadalafil (np. Cialis) i avanafil (np. Spedra). Cechują się one dłuższym czasem działania oraz szybszą gotowością seksualną.Zmiana stylu życia
Leczenie chorób przewlekłych
Leki stosowane doraźnie - Viagra
Stosowanie próżnociągu
Bardzo skuteczną, aczkolwiek mało popularną metodą pozwalającą na uzyskanie erekcji jest zastosowanie próżniociągu. Wiotkiego penisa wkłada się do cylindra urządzenia, który poprzez wytworzenie próżni ułatwia napływ krwi do członka. Na podstawę penisa zakłada się pierścień, który ma utrudnić odpływ krwi żylnej i tym samym utratę erekcji. Ze względów bezpieczeństwa pierścień można utrzymywać maksymalnie pół godziny.
Leczenie drugiego rzutu
Mężczyźni cierpiący na zaburzenia erekcji, którzy mają przeciwwskazania lub nie są zadowoleni z efektów terapii pierwszego rzutu mogą rozważyć zastosowanie autoiniekcji z prostaglandyny E1 (alprostadil) by móc odbyć stosunek seksualny. Zastrzyk wykonuje się w okolicy podstawy prącia, na 20 minut przed zaplanowanym stosunkiem. Erekcja zwykle pojawia się już po 5 minutach, do jej uzyskania nie jest konieczna stymulacja seksualna. Lek można stosować raz dziennie, maksymalnie 3 razy w tygodniu. Zastrzyki wykazują dużą skuteczność, jednak nie należą do najpowszechniejszych metod leczenia z powodu swojej inwazyjności i bolesności. Terapia zwiększa także ryzyko powstania krwiaka lub infekcji prącia oraz przedłużonej erekcji (priapizmu). Metoda przeciwwskazana jest m.in. u mężczyzn cierpiących na schorzenia predysponujące do priapizmu np. białaczka, mających zaburzenia krzepnięcia krwi lub anomalie anatomiczne prącia. Alprostadil (prostaglandyna E1) od niedawna dostępny jest także w postaci kremu (Vytaros). Nakłada się go w okolice ujścia cewki moczowej na 5-10 minut przed stosunkiem. Jest to bezpieczny i skuteczny sposób na uzyskanie erekcji, działania uboczne związane są głównie z miejscowym działaniem leku m.in. pieczenie, zaczerwienienie, ból. Eksperymentowano także z docewkowym podaniem Alprastidolu, jednak jest to mniej skuteczna metoda, która wiąże się z ryzykiem uszkodzenia cewki moczowej. Zastrzyki powoduje erekcję
Leczenie chirurgiczne
W ostateczności, jeśli żadna z metod leczenia zaburzeń erekcji nie jest odpowiednia, pozostaje możliwość leczenia operacyjnego. Najczęściej wykonywanym zabiegiem jest wszczepianie hydraulicznej protezy prącia. Jest to metoda trudna, ostateczna i nieodwracalna, wiąże się z ryzykiem martwicy ciał jamistych, zakażenia lub trudności w oddawaniu moczu, jednak zapewnia największą skuteczność w odzyskiwaniu zdolności seksualnych.
Do jakiego lekarza się zgłosić, gdy występują problemy ze wzwodem?
Lekarzem, który zajmuje się leczeniem dysfunkcji układu moczowego oraz zaburzeniami w obrębie męskiego układu rozrodczego jest urolog.
W celu ustalenia podłoża zaburzeń erekcji pomocna może być również konsultacja z lekarzem pierwszego kontaktu, który zleci odpowiednie badania i dokona wstępnej diagnostyki.
Jeśli przypuszczasz, że może być to problem natury psychicznej np. związany z nadmiernym stresem, rozważ rozmowę z psychiatrą lub psychologiem. Portal erecept.pl oferuje konsultacje lekarskie oraz psychologiczne bez wychodzenia z domu.
Jakie badania wykonać przy zaburzeniach erekcji?
Badania laboratoryjne m.in.:
doustny test obciążenia glukozą,
profil lipidowy,
testosteron całkowity,
badanie poziomu PSA.
Inne badania diagnostyczne:
USG Duplex Doppler- usg z dojamistym podaniem wazoaktywnego środka,
iniekcje do ciał jamistych,
ocena nocnej twardości i sztywności prącia przy użyciu Rigiscan,
arteriografia tętnicy sromowej wewnętrznej.
Jak zapobiegać problemom ze wzwodem?
Aby zmniejszyć ryzyko problemów ze wzwodem w przyszłości, warto rozważyć:
-regularną aktywność fizyczną,
-unikanie używek,
-zbilansowaną dietę,
-regularne wykonywanie badań profilaktycznych, m.in. oznaczanie poziomu PSA, badanie prostaty,
- kontrolę masy ciała,
-w miarę możliwości ograniczenie stresu i wykonywanie ćwiczeń relaksacyjnych.